0-3 Yaş Anne Bebek İlişkisi

Hayatın ilk 3 yılı yenidoğanın hem fiziksel hem de zihinsel ve ruhsal olarak muazzam bir hızla büyüyüp insan yavrusundan küçük bir insana dönüştüğü kelimenin tam anlamıyla mucizevi bir dönemdir. Hayatınızın daha sonraki hiçbir dönemimde bu kadar hızlı gelişme ve değişme, öğrenme imkanına sahip olamayacağınızı düşündüğünüzde bu mucizenin ne kadar büyük olduğunu anlayabilirsiniz. Ve bu mucizenin tek yakıtı, itici gücü bebek ile annesi arasında kurulan ilişkidir. 0-3 yaş anne bebek ilişkisi bebeğin büyüyerek bir birey haline gelmesi ve çocukluğun daha sonraki dönemleri, ergenlik ve yetişkinlikte başarması gereken gelişimsel görevleri başarması ve mutlu bir yetişkin olabilmesi için gerekli temeli oluşturur. Bu temel ne kadar sağlamsa çocuğun sonraki dönemlerdeki gelişimi de o kadar sağlam olacaktır, ergenlik krizini atlatabilmek de ancak o temel sayesinde mümkün olacaktır. Dolayısıyla mutlu bir yetişkin yaşamı da ancak sağlam ve doyum veren bir anne bebek ilişkisi ile mümkün olacaktır.

Yapılan birçok araştırma anne bebek bağlanmasının bebeğin fiziksel gelişimi, bağışıklık düzeyi, beslenme ve uyku düzeni, zeka gelişimi ve hatta ani sebepsiz bebek ölümleri ile ilişkili olduğunu göstermiştir. Yani hamilelik döneminde göbek bağı ne kadar yaşamsal ise doğumdan sonra bebek ile annesi arasında kurulan bağlanma ilişkisi de o kadar yaşamsaldır.

Lütfen bir an için yenidoğan bebeğin içinde bulunduğu durumu zihninizde canlandırın. Yenidoğan bebek kaslarının kontrolünü henüz kazanmamıştır. Yattığı yerden başını kaldırabilmesi, vücudunu kendi kendine döndürebilmesi ve desteksiz oturabilmesi için gerekli kas olgunluğuna erişinceye kadar dünyayla ilişkisi oldukça sınırlıdır. Başlangıçta kendisini diğer nesnelerden ayrı olarak algılayamaz ve isteklerini anlatabilmek için tek yapabileceği ağlamaktır.

Yaşamının bu kadar sınırlı olduğu bu dönemde hayatını sürdürebilmek için sürekli başkalarının ilgi ve bakımına muhtaçtır. Bu durumda onun için tek mesele yaşamını sürdürebilmek yani ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlamaktır. Annenin bebeğin beslenme, temizlenme, sevgi ve duygusal yakınlık gibi ihtiyaçlarına olan duyarlılığı ve bu ihtiyaçların karşılanmasına gösterdiği özen, bebeğin temel güven duygusunu geliştirmesine yol açar. Bu durumda bebek anneyi, onu koruyan, besleyen olarak görür ve içinde bulunduğu tamamen muhtaç olma durumunun yaratacağı temel güvensizlikten kurtulur. Ama anne tutarlı ve olumlu değilse bebek çevrenin ihtiyaçlarını karşılamasına ve kendisinin  de sorunlarla baş edebileceğine dair güvensizlik duymaya başlar. Bebek için tek önemli olan fiziksel bakımın eksiksiz olarak yapılması değil, aynı zamanda başkalarının kendisini kabul ettiğini ve bakılmaya değer bulduğunu hissetmektir. Bu kabul edilme duygusu kendisine karşı geliştirilen güvenin kaynağıdır.

İlk Yayın Tarihi: 29 Nisan 2015 @ 17:12