Bir Kıdemli Anneden İtiraflar

Her şeyi doğru yaptığımı sakın sanmayın; gelelim itiraflara. Sakınan göze çöp batarmış derler ya hani, ben de beslenme konusunda yaptım hayatımın yanlışını diyebilirim.

Sağlıklı beslenmeyi siz siz olun abartmayın, bazı gıdaları asla eve sokmamak gibi katı prensipler yaratmayın. Unutmayın çocuğunuz er ya da geç okul kantini denilen sorumsuzluk abidesi ortamla tanışacak ve tanıştıktan sonra da “Her tür kesin yasak delinmek içindir.” prensibinden yola çıkarak 6-7 yıl boyunca başkalarının elinde görüp, tadını bilmediği cips benzeri besin bozuntularını gizli saklı yemeye yönelecektir.

Hatırlarım bir gün sanırım 4. sınıftayken oğlumun çantasından çıkan bir paket cipsi evdeki yardımcımız görüp “Annen bunları yemeni hiç istemiyor ki.” dediğinde aldığı cevap “Lütfen anneme söyleme o üzülmesin diye gizli saklı yiyorum” olmuştu. Bunu duyduğumda iliklerime kadar titreyip, güleyim mi ağlayayım mı bilememiştim. Geçenlerde oğlumla konuşurken bana bu konuda bir itirafta bulundu ve dedi ki “Sen her Cumartesi sevmediğim ama sağlıklı diye yedirmek istediğin yumurta için  bana -ama bugün Yumurtesi- derdin ya anne, inan Cumartesi gelsin istemezdim.”

Bir başka konu ise bebeklerin yalnız başına oynamaktan çok ebeveynleriyle oynamak istemesidir. Oysa bizler oyuncakları önüne boca edilmiş saatlerce kendi kendine oynayabilen küçükler hayal ederiz. Bu gerçek hayatta pembe kar yağması olasılığına hemen hemen eşit olan bir olasılıktır aslında. Küçük çocuklar ilgi gördükleri oranda özgüven gelişimi gösterirler. Koşulsuz sevgi ve ilgi görmeleri onların zihinsel gelişimini olumlu etkileyen temel öğelerden biridir.

Sakın yanlış anlaşılmasın söylemeye çalıştığım şey asla çocuğunuzu oyuncakları ile baş başa bırakmayın demek değildir. Yalnızca çocuğun gün içinde sizinle birlikte birebir oyun saatlerine gereksinim duyduğuna ve bunun onun sağlıklı beyin gelişimi için bir olmazsa olmaz olduğunun bilincinde olalım istiyorum.

Oğlumla oyun rutinlerimiz hep oldu; bu oyun saatlerini bir görev gibi değil gerçekten oyuna odaklanarak yapardım. Kahkahalar atarak ve “İki gülmek bir biftek demektir.” diye bol bol tekrarlayarak oynardım. Hatta zaman zaman eşim bana “Çocukla çocuk olmasana” diyerek sitem ederdi. Oysa çocukla çocuk olmalı, gülmeli, ona odaklanmalı. Birlikte yaptığınız işin size keyif verdiğini hissetmeli çocuğunuz, çünkü bu duygu ona kendini değerli hissetmeyi öğretiyor. Oğlum daha çok küçükken her hafta Pazar günleri mutfağa girer; kurabiye adamlar ve kadınlar yapar, yaparken de inanılmaz keyif alırdık. Sonrasında fırından çıkardığımız kurabiyeleri yiyelim mi saklayalım mı bilemezdik.

Son olarak tüm ebeveynlere önerim çocuğunuzu hayata karşı dayanıklı ve donanımlı yetiştirmek ve onu özgüvenin doruklarına çıkarmak istiyorsanız asla işleri erkek veya kadın işi diye ayırmamak olacaktır. Bebeğinize yalnızca öğretin, hayatı deneyimlemesine izin verin derim. Hayatın içinde tam donanımlı olan bir bireyin özgüveni bambaşka boyutlarda oluyor, benden söylemesi…

Fatma Nur Olcay

İlk Yayın Tarihi: 25 Temmuz 2015 @ 23:35