Yüksek Hassasiyetli Çocuklar

24Elaine N. Aron 1990’lı yıllarda yüksek hassasiyetli kişileri incelemeye başladı ve bu konu hakkında bir çok şey yazdı. Yüksek hassasiyetle ilgili bir çok kitaplar, makaleler yazıldı, konferanslar organize edildi.

Ülkemizde çok fazla bilinmese de dünya nüfusunun %20’si gibi büyük bir kısmı bu şekilde yaşıyor. Yüksek hassasiyet, dünyaya daha samimi, duygusal ve duyarlı bakan yani kalp gözleriyle yaşayan insanları tanımlıyor.

Yüksek hassasiyete sahip bir çocukla yaşamak, onu yetiştirmek, kendisini diğer insanlardan farklı gören bir çocukla yaşamak daha zordur. Çok erken yaşlardan itibaren bu özellikleri gösteren yüksek hassasiyetli bir çocuğu eğitmek zor olsa da, bu süreçte çocuğunuza nasıl yaklaşmanız gerektiği, onun için hayatı nasıl daha kolay hale getirebileceğinizle ilgili yapabileceklerinizi sizler için araştırdık.

Amacımız yüksek hassasiyeti olan bir çocuğu ‘Normalleştirmek’ değil. Amacımız yüksek hassasiyete sahip olan çocukları tanımlamak, belirleyebilmek ve böylece onları hissettiklerinin sebeplerini açıklayarak, rehber olmak. Bunun için de öncelikle bir çocuğun yüksek hassasiyete sahip olup olmadığını anlayabilmemiz gerekir.

Yüksek hassasiyete sahip çocuklar, uyumsuz olmazlar, girdikleri ortamlarda sorun çıkarmazlar. Fakat topluma da ayak uyduramazlar. Rekabet etmeyi sevmezler, hayatın koşuşturmacasını istemezler, hayatın hızlı hızlı yaşanmasından rahatsız olurlar.

Yüksek hassasiyetli çocuklar aynı zamanda fiziksel acılara karşı da yüksek hassasiyet gösterirler. Acı eşikleri daha düşük olur. Örneğin üzerindeki kıyafetin etiketi bile canını yakabilir.

Yüksek hassasiyetli çocukların karakterleri olgun olur. Bunu arkadaşları ile oyun oynarken, oturuşundan, kalkışından, sorduğu sorulardan anlayabilirsiniz.

Toplumsal sorunlarla oldukça ilgili olurlar.

Sanata, müziğe, resme, doğaya tutkun olurlar.

Ayrıntılara önem verirler, ayrıntılar dikkatlerini çeker.

Çevrelerindeki insanların hislerini önemserler, dikkat eder ve ne hissettiklerini bilirler. Yüz ifadelerini, hareketlerini takip eder ve ruh hallerini anlayabilirler.

Asosyal değillerdir fakat yalnız kalmaktan hoşlanırlar.

Kolay incinirler. Yani karşısındaki kişinin fark etmeden söylediği bir söze darılabilirler. Başka insanlar için kırıcı olmayan bir söz onlar için oldukça üzücü olabilir.

Yüksek hassasiyete sahip çocuklarda yukarıda bahsettiğimiz durumlar söz konusudur. Yüksek hassasiyetli çocuklarda amaç kesinlikle çocuğu normalleştirmek değildir. Bu çok yanlış olur. Bu çocukları oldukları gibi kabul etmeliyiz ve onlara da yaşadıkları, hissetikleri bu yoğun duyguların yanlış bir şey olmadığını anlatmalıyız. Yapmamız gereken bu duygularla yaşamayı öğretmek.

Yüksek hassasiyeti bir hastalık gibi düşünmemek gerekir ve bu yüzden zamanla azalmasını beklemek de yanlış olur. Çocuk büyüdükçe ve ailesinin de yardımıyla durumunu öğrendikçe, bununla nasıl başa çıkmasını öğrenir ve böylece yüksek hassasiyetin çocuğun üzerindeki etkisi azalır. Elbette bunun tam tersi de olabilir. Yani çocuk zamanla daha da negatif bir ruh haline bürünebilir. Bu yüzden ailenin rolü büyüktür.

Yüksek hassasiyete sahip bir çocuğun ebeveynleri, çocuklarını asla diğer çocuklarla kıyaslamamalı, negatif eleştiriler yapmamalıdır. Bunun yerine pozitif olarak desteklemeliler. Yani çocuk bir şeyi başaramadığında, yapamadığını tekrar denemesini söylemek yerine, bunun bir tecrübe olduğunu ve bundan ders alarak bir dahaki sefere başarabileceğini söylemeleri gerekir. Ebeveynlerin çocuklarının hassasiyetine karşı anlayışlı olmaları, onlara nazikçe yaklaşmaları, her zaman pozitif tarafı göstermeleri ve çocuklarının bu yaşam tarzını benimsemeleri için uğraşmaları gerekir.

İlk Yayın Tarihi: 24 Nisan 2017 @ 03:11