Kendi Ayakları Üzerinde Durabilen Çocuk

Çocuklarımızın iyi bir hayatı olması için elimizden geleni yapıyoruz. Onlar için bir sürü şeyler alıyouz, onları koruyoruz, eğitmeye çalışıyoruz… Ancak tüm bunları yaparken acaba asıl amacımızdan sapıyor muyuz? Peki çocuğumuz için asıl amacımız ne olmalıdır? Onları hayata hazırlamak. Yanlarında olamayacağımız zamanlar geldiğinde, başının çaresine bakabilmesi ve doğru kararlar alabilmesi.

Bunu başarabilmek için, çocuklarımızı her şeyden korumak, hayal kırıklığı yaşamasını engellemek, tüm işleri onların yerine yapmak yerine, kendileri için bir şeyler yapmalarına izin vermeliyiz. Onlara küçük sorumluluklar vermeliyiz. Hatalarından ders çıkarmalarını sağlamalıyız.

Yoksa çocuklar büyüdüklerinde kendi başlarına kararlar alamıyor, her adımda ebeveynlerine ihtiyaç duyuyorlar. Problem çözme ve karar verme becerileri gelişemiyor. Bir bebek anne ve babasına muhtaçtır. Ancak bebek büyüdüğünde bu durum devam ederse çocukta olumsuz duygulara sebep olur. Çocuk kendini değersiz ve yetersiz hisseder. Bu hisler zamanla kendisine ve ebeveynlerine karşı öfkeye sebep olur. Çocuk hayal kırıklığına uğrar. Hem çocuğun sağlıklı bir geleceği olabilmesi için hem de ebeveynleri ile iletişiminin sağlıklı olabilmesi için, çocuğun bağımsızlığını desteklemek önemlidir.

Bunun için, küçük yaşlardan itibaren yaşına uygun kararlar alabilmesini sağlamalısınız. Sizin için önemsiz gibi gözüken hangi renk tişörtünü giymek istediği gibi ufak tefek sorular, çocuğunuzun hayatındaki kontolün kendisinde olduğunu hissettirir. Bu tarz ufak tefek kararlar gelecekte karar verebilme yetisini kazandırır.

Çocuğunuzun sorduğu sorulara alel acele cevaplar vermek yerine durup düşünmeli, hakkında birlikte cevaplar bulmalısınız. Çocuk ebeeveynine ‘Kar nasıl yağıyor?’, ‘Balığım ölünce cennete mi gitti?’ gibi sorular sorduğunda, ebeveyn üzerinde baskı hisseder ve hemen cevap vermeye çalışır. Aslında çocuğunuzun sorusuna hemen cevap verebilmenizden ziyade, soru üzerinde birlikte düşünerek, çocuğun konu hakkındaki düşüncelerini toparlamasını ve derinleştirmesini sağlamanıza ihtiyacı vardır. Çocuğunuzun her sorusuna cevaplar bulamayabilirsiniz. Ancak cevabı aradığınız yolda edindiği tecrübelerin önemini de göz ardı etmemeniz gerekir.

Çocuğunuzun aslında yapabileceği şeyleri onun için yapmamalısınız. Kendi başına yemek yiyebilen bir çocuğa yemek yedirmeye çalışmak, ayakkabısını bağlayabilecek yaştaki çocuğun ayakkabısını bağlamak, üstünü giydirmek… Evet çocuk biz yetişkinler gibi hızlı hareket edemeyebilir ve sabırsızlanıp onun yerine hızlıca tüm işleri yapabiliriz. Ancak bu gibi küçük şeylerin onun geleceğini şekillendirdiğini unutmamalısınız.

Çocuğunuz için onun işlerini yapmak yerine, ona nasıl yapması gerektiğini açıklayabilirsiniz. Bu demek değil ki çocuğunuza hiç bir zaman yardım etmemelisiniz! Eve geç bir saatte döndüğünüzde uykulu haliyle çocuğunuzun ayakkabısını çıkarmasını beklemek yerine bunu onun için siz yapabilirsiniz tabi ki, ya da çok yorgun olduğunda. Bunlar çocuğunuzla aranızdaki bağı kuvvetlendiren hareketlerdir.

Çocukların üretmeye ihtiyacı olduklarını ve ancak bu şekilde mutlu olabildiklerini unutmamalısınız. Bir çiçeği sulamak ve sorumluluğunu almak, onun çiçek açtığını görmek, babasına tamir yaparken yardım etmek bir çocuk için paha biçilemez duygulardır. Çocuk kendisini değerli ve başarılı hisseder.

İlk Yayın Tarihi: 16 Ocak 2018 @ 22:35