Ellerine Geçirdikleri Her Şeyi Kıran Küçük Çocuklar: Bunu Neden Yapıyorlar?

2. İnat ve öfke: “Ama ben istiyorum!”

Küçük çocuklara ne kadar az özgür alan bırakırsanız ve günlük hayat içinde ne kadar çok “Hayır, elleme!” komutları yağdırırsanız, bilin ki ufaklığınızı o kadar daha fazla inatçılık ve öfke krizlerine yöneltirsiniz.

Anne bir taraftan “Hayır artık daha fazla bu sese tahammülüm yok! “diye bağırırken, baba öte yanda “Yetti ama sabahtan beri aynı ses kes şunu!” diye sesini yükseltirken ufaklığın elindeki oyunda istediği taşı yerine bir türlü oturtamaması onun için bardağı taşıran nokta oluyor. Evet, artık acayip hırslanmıştır.  Elindeki oyun taşını hırsla karşıdaki büfe vitrininin camına fırlatır. Oyuncağının düğmesine sürekli basarak ses çıkarmaya devam eder. Hayatın içinde her gün bu kadar çok “Hayır, yapamazsın, olmaz” sınırı ile yüz yüze gelmek onun içsel dünyasında tahammülü ve kabulü oldukça zor durumdur. Bu öfke boşalmasıyla küçüğünüz aslında hayatın bu zorluğuna karşı duyduğu tedirginliği yansıtmaktadır. Tabii ki bu durum karşısında kalan ebeveynler de belli oranda çaresiz ve tedirginlik yaşamaktadırlar. Ama yine de mümkün olduğunca sakin kalarak ufaklığın inat krizinin geçmesini beklemeli ve sonrasında “Haydi bakalım istersen etrafa saçtığın oyuncakları bir toparla” komutuyla onları olağan duruma geri çağırarak ve belli bir sevgi paylaşımı göstererek (örneğin kafasını okşamak veya yanağına öpücük kondurmak) çocuğu güvenilir sevgi çemberi içine sokmalıdırlar.

Asla unutmamalıyız ki küçük çocuklarımızı bu keşif yolculukları süresince ne kadar düşünmeden, taşınmadan ağız alışkanlığı ile olumsuzluk komutları içine hapsedersek o denli bu tip öfke ve inat krizlerini yaşamak zorunda kalırız.  Bu nedenle her “Hayır!” sözünüzden önce iki kez düşünmenizi önermek isteriz, çünkü böylece çoğu kez kaçınılabilecek öfke patlamalarını yaşamamış olur, inatlaşma sendromundan ufaklığınızı uzak tutmuş olursunuz.

 3. Aşırı talepkar davranmanın sonuçları

İki yaş döneminde ego gelişimi ile küçük çocuğunuz “ben” kavramını keşfederken her şeyi yapmaya istekli olacaktır. Örneğin siz sofra kurarken “Yoğurt kabını ben götüreceğim sofraya!” der, yoğurdu alır ama götürürken yoğurt kabı elinden bir şekilde kayar ve o da ne, tüm halınız yoğurt içindedir. Tepkiniz “Ne yaptın gördün mü?” diye bağırmak veya “Ben sana taşıyamazsın demedim mi?” gibisinden bir de saptamaysa ufaklığınız anında bir ağlama krizine girebilir. Bu durumları kontrol altına almak için onun yapabileceği işlemlere onu yöneltmek ve asla “Hayır, onu sen taşıyamazsın, dökersin” benzeri olumsuz saptamalarda bulunmamanız esastır. Yoğurdu almak isteyen çocuğunuza “Sen bir ekmek sepetini götür.” diyerek yoğurdu sizin sofraya taşımanız, her iki taraf için de daha az stres ve iş demek anlamında olacaktır.

İlk Yayın Tarihi: 16 Temmuz 2015 @ 16:40