Çocuklarımız Kaybolmasın!

Uzman Görüşü:
Çocuklara bir yerden bir yere gitmeleri gerektiğinde, örneğin okul servisinden eve, evden okula, okulda spor salonuna, soyunma odalarına vb. grup halinde birkaç çocuk bir arada gidip gelmeleri, oyun ortamlarında oynarlarken de yine gruplar halinde oynamalarının öğretilmesi önemlidir. Çünkü zarar verecek olan kişiler genellikle yalnız olan çocuklara yönelmektedir.
Çocukları okula getirip götürme ve okul dönüşü onları karşılamada birbirlerini iyi tanıyan komşular işbirliği ve dayanışma içerisinde dönüşümlü olarak hareket edebilirler. Bu konuda okullarda anne babalar bilgilendirilebilir.
Ebeveynlerin her zaman çocuklarının nereye gidip geldiklerini, ne zaman gelip gideceklerini, mutlaka bilmeleri ve izlemeleri gerekiyor. Hatta çocuklar bilinen tanınan bir yetişkin ile bir yere gidip gelecekse bile, anne babalar mutlaka bu durumdan haberdar olmalıdırlar.
Eğer çocuk bir arkadaşının evine gidecekse ve orada bir süre arkadaşı ile zaman geçirecekse, ders çalışacak veya birlikte oyun oynayacaklar ise, her iki çocuğun annesi bunu karşılıklı olarak yüz yüze konuşmalı ve sonra izin vermelidirler. Çocukların daha sonra o evden izinsiz ayrılmalarına ve denetimsiz bir biçimde dışarıya oyun oynamaya ya da zaman geçirmeye çıkmalarına müsaade edilmemelidir. Ancak evden bir yetişkinin çocuklar dışarıya çıktığında veya oyun oynarlarken onları izleyeceğine ilişkin karşılıklı bir plan yapılabilir.
Çocuklar eve yakın bölgelerde oyun oynuyorlar ya da bisiklete biniyorlarken bir yabancı onları rahatsız ettiğinde veya kendilerini tehlikede hissettiklerinde, hemen ulaşabilecekleri güvenli yerleri (okul, kütüphane, banka vb.) ve güvenebilecekleri kimseleri daha önceden belirlemeli ve çocuklarla hemen o güvenli yere gitmeleri konusu önceden konuşulmalıdır.
Yine aynı biçimde çocuk okuldan gelip, okul servisinden indiğinde servis görevlilerinin çocuğun eve girdiğinden veya evden bir yetişkinin yanına ulaştığından emin olana kadar çocuğu izlemeleri önemlidir ve bu konularda okul servis görevlilerinin bilgilendirilmesi yararlı olur.
Ayrıca çocuğa herhangi olumsuz bir durum karşısında, o anda evde kimse olmadığında, korkmadan, paniğe kapılmadan yakın civarda ulaşabileceği güvenli kişiler ve ortamlarla ilgili olarak önceden mutlaka bilgi verilmelidir. (örneğin varsa eve yakın bir banka ve güvenlik görevlisi, her zaman evde olabilecek tanıdık güvenilir komşular vb.) Hatta her ihtimale karşı aile bu kişilere hem kendi telefonunu vermeli, hem de önceden belirlenen bu güvenilir kişilerin telefon numaralarını almış olmalıdır. Böylece anne ya da baba evde olamadığında, çocuğunun nerede olduğunu kolayca ve hızlı bir biçimde öğrenebilecektir.

Tanınmayan kişilerle iletişim, onların bir şey sormaları vb. konularla ilgili çocuklarla önceden mutlaka konuşulmalı, bu tür kişilerin onlardan bir şeyler isteyebileceği, kendini acındırarak çocuklara yaklaşabileceği , bir yere gitmeleri konusunda yardım etmelerini isteyebileceği vb. konularda çocuklar önceden mutlaka bilgilendirilmelidirler. Böyle durumlarda çocuğun o ortamdan uzaklaşmaya çalışması ve önceden anne babası ile belirledikleri güvenli yerlere doğru gitmeye çalışması öğretilmelidir.
Çocuğun tanımadığı kişi çocuğa doğru yürüdüğünde, ona dokunması ya da onu tutmaya çalışması gibi durumlarda çocuğun çığlık atması, “HAYIR” diye bağırması ve hemen uzaklaşmaya çalışması öğretilmelidir.
Bunlara ek olarak çocuklar hangi tanımadıkları yetişkinlerin onlar açısından güvenilir olduğunu bilmelidirler. Çocuklara; polis memurları, çocuklu anneler, öğretmenler, okul yöneticileri, üniformalı postacılar gibi yetişkinlerin genellikle güvenebilecekleri kişiler olduğu öğretilebilir. Çocuğa ihtiyacı olduğunda böyle yetişkinlerden yardım isteyebileceği konusunda önceden bilgi verilmelidir.
Anne babalar çocukları ile ve zaman zaman çocukla iletişim kurması gereken yetişkinlerle aralarında önceden birkaç kod kelime belirleyebilirler. Bu kelimeler yabancı kimselerin kolayca tahmin edemeyeceği, anlayamayacağı türden kelimeler olmalıdır. Belirlenen bu kod kelimeler sık sık yenilenmelidir. Çocuğun yetişkinler tarafından bir yerden alınıp bir yere ulaştırılması gerekiyor ise kendisini almaya gelen yetişkin ile bu kod kelime üzerinden iletişim kurması ve gelen kişi bu kelimeyi bilmiyorsa kesinlikle onunla gitmemesi gibi planlar yapılabilir.
Çocuğun ismini ve ailesinin isimlerini bilen yabancıların eğer daha önce aralarında kararlaştırdıkları kod kelimeleri bilmiyorlarsa muhtemelen güvenilir olmayacağını da çocuklara hatırlatmak gerekmektedir.
Çocuklara zarar verebilecek güvenilmeyen yetişkinlerin kullandıkları tuzaklar da öğretilmelidir. Örneğin yabancı yetişkinin bir hayvanını kaybettiğini söylemesi ve çocuğun onu bulmasına yardım etmesini istemesi, bir yerden bir yere gitmek için yol sorması, (çocuğa yaklaşmak ve onunla iletişim kurmak amaçlı), güvensiz yetişkinlerin çocukların ve ailelerinin isimlerini, aileleri ile ilgili bazı bilgileri bildikleri görülmektedir. Güvensiz yabancı kişiler bu bilgilerle ailesinin tanıdığı birisi olduğuna dair çocuğa güven vermeye çalışmaktadırlar. Bu nedenle sosyal medya ortamlarında bu tür bilgilere kesinlikle yer vermemek çok önemlidir.

Doç. Dr. Cengiz ÖZBESLER
T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, T.C. İçişleri Bakanlığı, T.C. Milli Eğitim Bakanlığı ve YAKAD – Yakınlarını Kaybetmiş Aileler Derneği’nin ortaklaşa düzenlemiş olduğu kampanyadır.

kaynak:http://www.cocuklarkaybolmasin.org/
DETAYLI BILGI VE
SORULARINIZ IÇIN:
444 0 183
Destek Hatları
155 – Polis İmdat
156 – Jandarma İmdat
183 – Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı
İlgili Kurumlar
T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı
T.C. İçişleri Bakanlığı
T.C. Milli Eğitim Bakanlığı
YAKAD – Yakınlarını Kaybetmiş Aileler Derneği

İlk Yayın Tarihi: 11 Aralık 2014 @ 12:57