Çocuğa “Hayır” Diyebilmek

Yalnızca her istediğini almak veya her istediğini yapmak değil, başka konularla da çocuğun benmerkezci olmasına sebep olunabilir. Örneğin çocuk her seslendiğinde ona cevap verilmesi de buna sebep olabilir. Bir yetişkinle önemli bir konuda konuşuyorken çocuğunuzun araya girmesi veya bir telefon görüşmesi sırasında konuşmanızı bölmesi de buna sebep olur. Böyle durumlarda çocuğunuza nazikçe “Can şu anda telefonla görüşüyorum, birazdan konuşmam bitecek ve ardından seninle istediğin boyamayı yapabiliriz.” veya “Can şu anda Ayşe teyzenle konuşuyoruz, birazdan seninle ilgileneceğim” demeniz çocuğun sizi daha az sevmesine sebep olmaz. Bir başkası ile konuşurken sürekli her seslendiğinde sohbetin bölünerek çocuğa cevap verilmesi, çocuğa başkalarının değil sadece kendi söylediklerinin ve istediklerinin önemli olduğu mesajını verir.  Burada söylemek istediğimiz çocuğunuzu göz ardı etmeniz değil, yalnızca sürekli olarak tekrarlanan bu gibi durumların çocuğun gözünde yanlış algılanabileceğidir.

Çocuklarımıza hayır demek ve bazı kurallar koymak dışında bunları uygulayabilmek ve tutarlı olmak da önemlidir. Çünkü çocuk bu şekilde ısrarcı olmanın işe yaradığını öğrenir.  Hayır dediğimizde çocuğumuz ağlıyor, pazarlık yapıyor ve eninde sonunda istediğini elde ediyorsa; bu çocuğun olumsuz davranışından dolayı onu ödüllendirmek olur ve bir dahaki sefer de çocuk daha önce işe yarayan bu metodları uygulamaya devam eder.

Bazen de yorgun olduğumuzda, misafirlikte, gezmede koyduğumuz kurallarda esneklikler yapabiliyoruz. Çocuklar bu durumu küçük yaşlarından itibaren çözerler ve ısrarcı tutumlar sergileyebilirler. Eğer çocuğumuza bir kural koymuşsak bu kuralın gerçekten gerekli olduğunu ve esneklik olmadığını ona davranışlarımızla göstermeliyiz. Bu yüzden koyduğumuz kuralın gerçekten önemli olduğunu, laf olsun diye konulmadığını, bulunduğumuz ortama veya yorgunluk gibi ruh halimizdeki değişimlerle değişmemesi gerektiğini unutmamalıyız.

Anne ve babaların koydukları kuralların yakın çevresindekiler tarafından da bilinmesi ve uygulanması da önemlidir. Çünkü, örneğin anneanne veya dedesinin “Bu günlük de böyle olsun, ağlatmayın torunumu” demesi çocuğun kuralları öğrenmemesine, bozabileceğini düşünmesine neden olur.

Belki de en önemli faktörlerden birisi de koyduğunuz kuralları kendinizin de uygulamanızdır. Örneğin çocuğunun televizyon izlemesine, bilgisayarla oynamasına sınırlandırma getirip, kendisi vaktinin çoğunu televizyon veya bilgisayar karşısında geçiren ebeveynler bu konularda koydukları kuralları uygulatmakta güçlük çekerler. Çünkü çocuklarımız, söylediklerimizden çok yaptıklarımızı örnek alırlar.

İlk Yayın Tarihi: 5 Nisan 2016 @ 17:31