Yangın Yerinde Çiçek Büyütmeye Çalışmak: Aile İçi Şiddet

Bundan aylar önce, bu sitenin kurucusu sevgili Fatma Nur Hanım ile yaptığımız görüşmede bana “Sezen Hanım, biliyorsunuz aile içi şiddet çok yaygınlaşıyor ve biz de Sevgili Bebek olarak bu konuda çok soru alıyoruz, bu konuda özellikle bu şiddete maruz kalan veya tanık olan çocuklarla ilgili bir yazı yazsanız ne güzel olur” gibi bir temennide bulundu her zaman ki zarafetiyle…

+Onun bu isteğini çok yerinde buldum, ancak tatsız bir konuyla ilgili tatsız satırlar yazma fikri de bana bir huzursuzluk verdi. Okuyucularımla daha yeni yeni tanışıyorduk, herkesi ilgilendiren daha genel konular vardı, insanlara ne yapmamalarını değil ne yapmaları gerektiğini anlatmak daha önemliydi. Bunlar ve benzeri başka nedenlerle ben de herkesin yaptığını yaptım bu konuyla ilgili; inkar ettim.

Meslek hayatım boyunca onlarca şiddet mağduru, fiziksel ve ruhsal istismara maruz kalmış yaralı genç yetişkinle çalışmış, şiddetin açık ve örtük formlarını yaşamakta olan çiftlere yardım etmiş bir klinisyen olarak ben de bir düzeyde herkes gibi inkar etmiştim konuyu. Şiddet hakkında konuşulmazsa şiddet yok olacakmış gibi. Kişisel ve mesleki olarak her zaman ailenin önemini ve yüceliğini, bir aile olmanın ne kadar eşsiz bir deneyim olduğunu vurgulayan birisi olarak bana göre aynı cümlede yer almaması gereken iki sözcüktü “aile” ve “şiddet”… Ama maalesef içerisinde şiddet barındıran aile sayısı hiç de az değildi. O zaman bir yerinden başlamak gerekiyordu bu konuyu ele almaya…

Aile içi şiddet her yönden, o ailedeki her birey için ve her zaman acı verici ve tahrip edici bir yaşantıdır. Bu nedenle başlıkta yangın yeri benzetmesini kullanmayı tercih ettim. Şiddet sadece şiddete maruz kalan tekil bireyi değil şiddet uygulayan dahil bütün bireyleri ve ailenin temelini, bağlarını topyekun tahrip eden bir süreçtir. Toplumumuzda çoğu zaman kadına yönelik şiddet olarak ele alınsa da seyrek olarak erkeğe yönelik ve yine kadına olduğu kadar sıklıkla çocuğa yönelik olarak da karşımıza çıkmaktadır.

Şiddeti önceleyen pek çok neden vardır. Öfkenin sağlıklı kontrol edilemiyor olması, çatışmaların çözülememiş olması, geçmişte şiddete maruz kalmış olma, ekonomik sıkıntıların olması, sosyal ve kültürel etkiler gibi burada sayılamayacak kadar çok nedeni vardır. Sonuçları ise yaralı bireyler, yaralı aileler, yaralı nesiller ve yaralı toplumlar olarak özetlenebilir.