Teknoloji Ve Çocuklarımız

Çok değil bundan 20-30 yıl öncesine kadar, çocuklar sokaklarda top, saklambaç, bilye oynuyor, bisiklete biniyor, arkadaşları ile doyasıya koşup oynuyorlardı. Çocuklar doğa ile daha yakın ve yaşıtları ile daha çok iletişimdelerdi. Trafik, yoğun iş hayatı, parkların azalması yani değişen hayat koşulları ne yazık ki çocuklarımızı evlere kapattı.

Artık çocuklar evlerinde arkadaşları olmadan, mahalledeki değil daha apartmanında yaşayan çocuklardan habersiz ve yalnızlar. Bunda en büyük sebep ise azalan komşuluk ilişkilerimiz.

Aynı şekilde aile hayatında da büyü değişiklikler söz konusu. Eskiden sabah kahvaltıları, akşam yemekleri tüm ailenin bir araya geldiği sohbet ederek birlikte güzel vakit geçirdikleri zamanlardı. Günümüzde ise maalesef gerek eskisi kadar önem verilmediğinden gerekse önem verilse dahi ebeveynlerin zorlayıcı çalışma koşulları sebebiyle yemek vakitleri kimi zaman yalnız, kimi zaman televizyon başında geçiyor.

Modern dünyamızın olmazsa olmazları olan ve artık 9-10 yaşındaki çocukların bile cebinde olan akıllı telefonların tüm aile bireylerinde olması, evlerde neredeyse her odada televizyon bulunması ve tabletler de yukarıdaki tablolara eklendiğinde çocuklara kalan yalnızca teknoloji!

Peki bu sorun nasıl çözülebilir?

Çocuklarımız bizlerden çok farklı bir hayata gözlerini açtılar. Onları tamamen teknolojiden uzak tutmanın ne imkanı var ne de anlamı.

Sorunu teknolojik ürünlere bağlamak çok da doğru değil. Özellikle biz yetişkinlerin hayatını oldukça kolaylaştıran bu teknolojik ürünleri kullanmamak artık anlamsız. Sorun ne teknolojik ürünler ne de çocuklar. Sorun çocukların bu ürünleri kullanım sıklığı, kullanım şekli ve kullanmaya başlama yaşları.

Fakat çocukları bu teknolojik ürünlerden uzak tutmayı nasıl sağlayabiliriz?

Çocuklarımızın teknolojik ürünleri kullanımının ihtiyaçları nedeniyle olmasını sağlamalıyız. Yani bilgisayar ve tabletler ödev ve araştırmalar için kullanılmalı.

Yatak odalarında televizyon bulundurulmamalı. Yalnızca çocuğunuzun değil sizin de odanızda televizyon olmamalı. Aksi ne adil olur ne de çocuk bu şekilde alışkanlık kazanmaz. Eğer çocuğumuza bir alışkanlık kazandırmak istiyorsak ona örnek olmamız gerekir.

Aynı şekilde örnek olmak demişken ebeveynlerin de telefon, tablet, bilgisayar, televizyon kullanımlarına sınırlandırma getirmeleri gerekir. Bu hem biz yetişkinler için doğru bir adım olurken hem de çocuklarımız için güzel örnek olmuş oluruz.

Çocukları oyundan uzak tutmak çok da kolay değil. Ancak oyunların ebeveynlerinin kontrollerinden geçmiş olmasına, reklam içermemesine ve oyunu oynama süresine dikkat edilmeli.

Küçük yaşlarda çocuklar zevk aldıkları bir spor aktivitesine başlayabilir. Böylece hayatında zevk aldığı başka şeyler de olacağından teknoloji ile daha az vakit geçirirler.

Çocukları mümkün olduğunca piknik, park vb. aktivitelerle doğa ile zaman geçirmelerini sağlamalıyız. Çocuk oynamalı, koşmalı, düşmeli, kirlenmeli, doğayı keşfetmeli.

Yaşıtları ile birlikte vakit geçirebildikleri oyun grupları ve aktivitelere katılmaları için çabalamalıyız.

Yani çocuklarımızın gerçek hayatın da eğlenceli olduğunu görmeleri sağlamalıyız. Bilgisayar, telefon tablet… Bu ürünlerin arkadaş değil arkadaşa ulaşmak için araç olduğunu, öğrenmek değil öğrenileni pekiştirmek için olduğunu anlamalarını sağlamalıyız.

İlk Yayın Tarihi: 19 Ağustos 2017 @ 21:12