Çocuğun Kendi Kendine Oyun Oynaması

Çocuklarının kendi başına oyunlar kurabilmesi, oynaması, kendi başına vakit geçirebilmesi, bazı ebeveyn için yalnızca bir hayaldir. Aslında, anne ve babasına aşırı bağımlı çocuklar bile kendi kendilerine oyunlar oynayabilirler. Ancak bunu “çocuk kendi başına oyun oynamalı, onunla oyun oynamamalıyım” diye düşünmemek gerekir. Çocuklar kendi istedikleri zaman kendi başlarına oyun oynamalılar. Çocuğun ebeveynleri ile oyun oynaması da, onun yaratıcılığını geliştirir ve kendi kendine oyun kurabilmesini sağlar.

Çocuğun kendi başına oyun oynaması ve eğlenebilmesi için ona fırsat vermeliyiz, her gün belirli saatlerde oyun oynamalı gibi kurallar da koymamalıyız. 

Evet çocuklar rutinleri sever, rutinler güven verir. Ama oyunu bir rutine bağlamak da doğru olmaz. Çocuk her gün aynı saatte oyun oynamak istemeyebileceği gibi, bir gün kendi başına oynarken, ertesi gün sizinle birlikte de oynamak isteyebilir. Oyunu uyku ve yemek saati gibi belirli rutinlere sokamayız.

Ebeveynler çocuklarının kendi başlarına oyun oynamasını daha çok, çocuk oyun oynarken diğer işlerini yapabilmek için isterler. Aslında çocuğun kendi başına bir oyun kurması ve bu oyunu yönetebilmesi sosyal ve bireysel gelişimini de destekler. 

1 yaş civarında çocuklar kendi başlarına en fazla 15 dakika kadar oyun oynayabilirler. Ebeveynler çocuklarının kendi başlarına oyun oynayabilmesi için, çocuklarının diğer çocuklarla birlikte vakit geçirmesi ve oyun oynaması için ortam yaratmalıdır. 

Oyun Mu Oynuyor, Yoksa Oyalanıyor Mu?

Oyun oynamak ve oyalanmak arasındaki farka dikkat etmemiz gerekir. Bir çocuk sabahları siz uyanmadan önce kendi kendine oyun oynuyorsa bu aslında oyalanmadır. Ya da siz alışveriş yaparken ortalıkta koşturup, bağırıp çağırıp taşkınca oyun oynuyorsa bu sıkıntıdan dolayı ne yaptığını bilememe ve oyalanmadır. Aile içinde anlaşmazlıkların olduğu, ebeveynlerin kavga ettiği bir ortamda çocuk şarkılar söylüyor, oyuncakları ile oynuyorsa bu oyun değil, korku ve acısını bastırmak için bilinçsizce yaptığı oyalanmadır. Siz uzun uzun telefonda konuşurken ya da telefonunuzla ilgileniyorken oyun oynuyorsa, bu oyun oynama değil sizin telefonla olan işinizin bitmesini beklerken yaptığı oyalanmadır.

Bu anlatılanlar yani oyalanma davranışı yanlış ve çocuk için iyi olmayan bir davranış gibi gözükse de aslında durum öyle değil. Oyalanmayı becerebilen çocuklar, yaşadıkları duygusal zorlukları psikolojik sorunlara çevirmeden atlatabilme beceresine sahiptirler. 

Oyalanma davranışını beceremeyen çocuklarsa, yaşadıkları sıkıntılı durumları, agresif tavırlarla, bağırıp çağırarak, huzursuzlukla dile getirirler. Fakat bu çocuğun şımarık olduğunu göstermez. Böyle durumlarda ebeveynlerin çocuğa kendi başına oyun oynaması gerektiğini söylemek yerine, bir süre birlikte güzel ve eğlenceli vakit geçirmeleri gerekir. Bu çocuğun yaşadığı duygusal zorluklardan kurtulması için ebeveynlerin yapması gereken şeydir.

Ebeveynler kendi işlerini yapabilmek adına, asla çocuklarını sürekli olarak kendi başlarına oynaması için zorlamamalıdır. Fakat aynı zamanda çocuğu hiç yalnız bırakmadan sürekli birlikte oyun oynamamalıdır da. Oyun çocuğun gelişimi için en önemli araçlardan birisidir ve doğru yönlendirilmesi gerekir.

İlk Yayın Tarihi: 27 Mart 2017 @ 23:49