Küçük Elif’in Büyük Değişimi: Gerçek Bir Vaka

Bir an konumuzun Elif olmadığını, benim bu çiftin terapisti olduğumu hatırladım ve sordum: “Peki cinselliğiniz? 3 yaşında bir çocuk cinsel ilişkiyi anlayabilir”. Elif’in babası ilk kez söze karıştı, “Merak etmeyin, görüp de anlayabileceği bir cinsellik yok aramızda” dedi. Yavaş yavaş meseleyi anlamaya başlamıştım, bu çocuk anne ve babasının ilişkilerinin bir nevi sigortasıydı. Olmayan cinsel hayatın boş kalan sahnesini dolduruyordu, karı koca arasında olmayan yakınlığın yerine anne ve babasına adeta yapışarak hem onları bir arada tutuyor hem duygusal ihtiyaçlarını bir nebze karşılamış oluyordu.  Bu görevlerini yerine getirirken de kendi gelişimsel görevlerini ihmal ediyor adeta büyümeyi ve ebeveyninden bağımsızlaşmayı reddediyordu. Bu gözle onlara yeniden baktım, Elif annesinin kucağında, annesi onu sıkı sıkı tutmuş, yanına oturtmayı denemeyi bırakın adeta buna engel olmak ister gibiydi. Baba ise kanepenin diğer ucuna ilişmişti.

Bu şekilde bir odada 4 kişi olarak çalışmaya başladık, anne babanın gerçekten çok sesli, çok kavgalı ve olaylı bir ilişkisi vardı. Elif onların kavga etmeden geçirdikleri bir gün bile görmemişti. Konumuz onlar değil, burada onları anlatmayacağım ama ben 8 ay boyunca sadece bu çiftin ilişkisi ile çalıştım, bir daha Elif ile ilgili bir soru sormadım, ona hiç müdahale ve yardımda bulunmadım ama anne babasının ilişkisi bu sürede toparlandı, tek yaptığım bu idi. Bilin bakalım neler oldu?

Elif önce, 3. ya da 4. seansta odanın diğer ucundaki çalışma masamda oturarak resim yapmaya ikna oldu, annesi de kucağı boş oturmaya. Aylar geçtikçe bekleme odasına onun için bıraktığım oyuncaklarla oynamaya ve bizi içeride yalnız bırakmaya da başladı. Artık her geldiğinde kapıdan girerken benimle selamlaşıyor, hatta kısa bir konuşma bile yapıyordu. Birkaç ay sonra Elif’in kapıdan içeri kocaman bir simidi iştahla kemirerek girdiğini gördüm annesi gururla belirtti, iştahı çok açıldı maşallah, artık kilo da alıyor diye. Anne ve babasının ilişkileri düzeldikçe daha fazla yakınlaşma ihtiyacı duydular bu da Elif’e cicili bicili bir küçük hanım odası kazandırdı. Elif artık bir bebek gibi davranmıyor, durup dururken ağlamıyordu hatta benim ofisimde hiç ağlamıyordu.  Yine annesinin anlatımından anladığım kadarıyla annesi ile birlikte komşu gezmelerine gidiyor, komşu çocuklar ile oynuyor, komşu teyzelere öğrendiği şarkıları söylüyordu. Hatta bazen komşu çocuklarıyla oynamak için annesi eve dönse bile komşularda oturabiliyordu. Elif artık anne ve babasını bana emanet etmiş ve kendi büyüme macerasına doğru yol almaya başlamıştı.

Evet o zaman da bana sorsanız anne baba ilişkisinin çocuk üzerinde çok etkili olduğunu size teorik ve boş bir ses tonuyla ifade ederdim ama ilk kez böyle bir duruma şahit oluyordum. Hatta daha önce bana gelen çiftlerin çocukları ile ilgili fazla bir şey sormadığımı, önemsemediğimi fark ettim. Bunu gözümle görmek ise sadece Elif ile mümkün olmuştu.

Anne babayla olan çalışmamıza ise Elif’i konuşarak başladığımız gibi onu konuşarak son verdik. Benimle olan son kontrollerine gelmeden önce Elif’in doktoruna da gitmişlerdi. Haberler çok iyiydi, doktor Elif’i çok iyi görmüş ve allerji ilaçlarını kesmişti. Elif ve ilişkileri aynı gün sağlığına kavuşmuş gibi görünüyordu. Çiftin gündeminde ise yeni bir bebek sahibi olmak vardı. Bu sefer ilişkilerini sigortalamak için değil evlat sevgisinin gerçekten tadına varabilmek için istiyorlardı bunu, daha ne olsundu…

Uzman Psikolog Sezen Erem

İlk Yayın Tarihi: 18 Eylül 2015 @ 18:00