Çocuğa Sınır Koymak, Geleceğine Yapılabilecek En İyi Yatırımdır

Son yıllarda aile yapısı iyice değişime girdi. Eskiden anne, baba, abi, abla, küçük kardeş, hala, teyze, amca, büyükanne vb. bir sürü akrabamız varken, artık tek çocuktan oluşan ve bazen yalnızca bir ebeveynden oluşan küçük aileler var. Geniş aileler günden güne azalıyor. Durum böyle olunca da, çocuk kendisine bakan ebeveyninin tek odak noktası haline geliyor.

Böyle ailelerde çocuk ebeveyni için bir statü sembolüne dönüşüyor ve ona büyük bir yatırım gözüyle bakılıyor. Arkadaşlar arasında kimin çocuğu daha çok dil biliyor, kimin çocuğu sınavdan daha yüksek not almış, kimin çocuğu daha erken konuşmaya başlamış gibi bir çok rekabet söz konusu oluyor. Çocuklar adeta yeni bir girişim haline geliyor.

Böyle durumlarda ebeveynler çocuklarının her gün gün boyunca tam olarak ne yaptıklarından haberdar olmak istiyorlar, geleceklerini tamamen kontrol altına almak istiyorlar. Çocuk daha emeklemeye başladığında ebeveynleri çocukları için güzel bir gelecek planı çizmiş oluyor.

Böylece çocuklarından tüm beklentilerinin karşılığını alabileceklerini düşünüyorlar. Bir ebeveynin çocuğundan beklentisi ne olabilir ki? Bunlar elbette ‘Ben ona iyi bir gelecek kurayım ki o da ilerde bana iyi baksın’ gibi beklentiler değil. Ebeveynler çocuklarının gelecekte başarılı olması, hiçbir sorun yaşamaması gibi çocuğunun iyi bir hayat sürebilmesi için gerekli olan şeyleri diliyor ve bunlar için beklentiye giriyorlar.

Buraya kadar problem yok, her ebeveyn çocuğunun iyi olmasını ister ve bunun için elinden geleni yapar. Ancak bunu sağlayabilmek için çocuklarına davranış biçimleri sorunlara sebep olabilir.

Örneğin, çocuğunun kötü bir şey yaşamaması için hayatının her anının planlanmış ve ailesinin kontrolü altında olması, çocuğun küçücük bir adım atarken bile anne ve babasının onayına ihtiyacı olmasına sebep oluyor. Çocuk kendi kararlarını vermekte zorlanıyor, kendine güveni kalmıyor ve zorluklarla nasıl başa çıkabileceğini bilemiyor.

Bu ebeveynler çocuklarına kurallar ve sınırlar koymaktan da çekiniyorlar. Çocuk için otorite olmak yerine bir nevi yaşam koçu olmaya çalışıyorlar. Ancak çocuğun kurallara ve sınırlara ihtiyacı vardır.

Her şey hakkında çocuğun fikrine danışmak da oldukça yanlıştır. Bazen ebeveynler çocuklarına onlarla ilgili her konuda fikrini alarak çocuğunun karar verebilme yeteneğinin gelişmesini sağladıklarını düşünüyorlar. Aslında 5-10 yaşındaki bir çocuğun kendisi hakkında neyin doğru karar olabileceğine dair bir fikri yoktur.

Çocuklarımıza sonsuz özgürlük vermemeliyiz, sınırlar koymalı ve koyduğumuz bu sınırların içinde çocuğumuzun kendisini ve dünyayı özgürce keşfedebilmesini sağlamalıyız.

İlk Yayın Tarihi: 22 Kasım 2017 @ 10:46