Bebeğin Ağlaması Annenin Psikolojisini Nasıl Etkiler?

Annelik söz konusu olduğunda, bir anne için en zor an bebeğinin ağladığı andır. Anneler bebekleri ağladığı anlarda büyük bir telaşa kapılırlar. En soğukkanlı anneler bile, bebeği ağladığı anda ne yapacağını şaşırabilir.

Aslında ağlama bebekler adına biz yetişkinler ile iletişim kurma biçimidir. Ağlamalara duruma ve nedenine göre “Acıktım, altım kirlendi, karnım ağrıyor” anlamlarına gelebilir.

Doğumdan sonraki ilk haftalarda ağlamalara bu sebeplere bağlı iken, birkaç hafta ve ay geçtikten sonra bebeklerin ağlamaları anne ve babalarının tepkilerine göre şekillenmeye başlar.

Birçok anne için en dayanılmaz olanı bebeklerinin ağlamasıdır. Bebeği susturmak sakinleştirmek için ev halkı seferber olur. Sırayla kucaktan kucağa taşınır, ayakta sallanır, iki ucundan tutulan bir çarşafın ortasına yatırarak saatlerce sallanır. Sizin enerjinizin tükendiği an, eğer şanslıysanız bebeğin de sakinleştiği andır.

Sebebi ne olursa olsun anneler için bebeklerinin ağlaması katlanılması kolay bir durum değildir. Özellikle doğum sonrası ilk haftalar içinde bebek çok ağlıyorsa anne şu duygular içinde olabilir.

• Sütüm yetmiyor, çocuğu aç bırakıyorum, ondan ağlıyor.
• Ben hiç iyi bir anne değilim
• Demek anne olmaya hazır değilmişim, neden doğurdum ben bu bebeği
• Eyvah yine ağlıyor, ne yapacağım
• Başka bebekler böyle ağlamıyor, demek ben bir şeyleri eksik yapıyorum ondan ağlıyor benim bebeğim

Bu duygular, lohusalık dönemi içinde bir annenin hissettiği duygulardır. Yani doğumdan sonraki ilk birkaç haftada anne, bebeğin ağlaması sebebi olarak kendi yetersizliklerini görür.