Bir Vaka İncelemesi: Çocuğunuz mu Size Bağlı, Siz mi Çocuğunuza Bağlısınız?

BİR VAKA İNCELEMESİ: ÇOCUĞUNUZ MU SİZE BAĞLI SİZ Mİ ÇOCUĞUNUZA BAĞLISINIZ?

Anne babalar, çoğunlukla çocuklarının kendilerine bağlı, hatta bağımlı olduklarından şikayet ederler ve bu bağımlılık durumunu çözmek adına türlü yollara başvururlar.

Bu bağımlılık yemek yeme, uyuma, sokağa çıkma, kreşe gitme gibi farklı konularda olabilir. Çocuklarında var olduklarını düşündükleri bağımlılıkları çözmek adına bizlere de başvurabilirler.

Okuyacağınız vaka incelemesi, çocuğunun yatağını ayırmaya çalışan ama bunu birkaç kez denemiş olmasına rağmen başarılı olamamış bir anneye ait.

A.D. bana geldiğinde çocuğu 6 yaşındaydı ve çocuğu ile hala aynı yatakta yatıyorlardı. Anne durumu anlatırken birkaç kez yatakları ayırmayı denediğini ama her seferinde çocuğunun bağımlılığı nedeni ile başarısız olduklarını anlattı.

Çocuk için ayrı bir oda düzenlenmiş, oda takımı alınmış, odası için bazı eşyaları kendisinin seçmesi sağlanmış, uyku sırasında kendisini yalnız hissetmemesi için ona oyuncak bir uyku arkadaşı alınmış…

Yani, yatak ayırma sürecinde yapılması önerilen birçok durum hayata geçirilmiş ama başarı sağlanamamış.

Anne durumu anlatırken, sebep olarak her seferinde çocuğunun kendisine olan bağlılığından bahsetse de, satır aralarında “Ben de onunla yatmaktan keyif alıyorum, bakmayın şikayet ettiğime, keşke hep birlikte yatsak” gibi ifadeleri de sıklıkla kullanıyordu.

Annenin bu ifadeleri doğrultusunda çocuğun bebekliği ile ilgili sorular sormaya başladım. Dünyaya geldikten sonra ilk ayların nasıl geçtiği, anne çocuk arasında nasıl bir ilişki olduğu, uyku rutinlerinin nasıl olduğu önemli detaylardı.

Anne bu sorularıma cevap verse de, bunları neden sorduğuma anlam veremiyordu ve bunu açıkça da sordu. “Bebekliği neden bu kadar önemli, sorun şimdide, geçmişte değil” dedi.

Hafifçe gülümsedim ve anlatmaya başladım.

“Konuşmaya başladığımızdan beridir çocuğunuzun sizden ayrılmadığı için yatağını ayıramadığınızdan bahsediyorsunuz. Peki siz ondan ayrılmaya hazır mısınız” dedim.

“Hazırım tabi, aynı yatakta zor oluyor artık” dedi

“Fiziksel olarak demiyorum, ruhsal ve içsel olarak ondan ayrılmaya hazır mısınız demek istedim” diye sorumu yineledim.

Özellikle anne çocuk arasında var olan “Güvenli Bağlanma” dönemi ne kadar önemli ise, “Güvenli Ayrılma” dönemi de o kadar önemlidir.

Bu vakadaki anne, bebeği dünyaya geldiği ilk günlerden itibaren beş ay boyunca onu göğsünde yatırmış, uykuya daldıktan sonra göğsünden alıp, yatağına yatırmıştır. Her ağladığında panikle yatağın başına koşmuş ve aynı panik ile onu kucağına almıştır. Bebeği bir yaşına gelene kadar onu en yakını olan babası ya da kayınvalidesine bile bırakmamış, onlara yeteri kadar güvenmemiştir. Çocuğu uykuya daldığında ara ara yanına gidip nefesini koklayarak hayatta olup olmadığını kontrol etmiş.

Burada sözü geçen anne-çocuk arasında bir bağlılık ya da bağımlılık varsa, bu daha çok annenin çocuğa olan bağlılığıdır aslında.

Anne henüz içsel olarak çocuğuyla ayrı yatmaya hazır olmadığı için, bu süreci doğru yönetemiyor, tutarlı ve kararlı davranamıyor, çocuğun en ufak pes etmesi ya da sorun çıkarmasını fırsat bilerek onu yeniden yatağına alıyor.

Bu örnekten de yola çıkarak o zaman şu soruyu kendimize sormak gerekir

“Çocuğumuz mu bize bağlı, yoksa biz mi çocuğumuza bağlıyız”…

İlk Yayın Tarihi: 21 Mayıs 2016 @ 15:43