Annelik Olgusu

Annenin vücudunda onun bir parçası olarak oluşur bebek. Bundan öte anne bebeğin kişiliğinin, psikolojisinin ve yapısının bir parçasıdır. Anne bebek açısından tam anlamıyla varoluşunun bir katmanı sayılabilir.

Bebeğinin nasıl birisi olacağı, kendisini nasıl göreceği, özsaygısı ve ilişkiyle ilgili bilinçaltı inanışları güçlü bir biçimde anne tarafından şekillendirilir.

Tek etkileyici tabii ki anne değildir, fakat bebeğin annesiyle arasındaki etkileşim yukarıda anlattıklarımızın temel yapı taşlarını sağlar.

Bebeğin büyürken bu temel unsurları olumlu mu yoksa olumsuz mu hissedeceği büyük ölçüde annesiyle olan etkileşiminin kalitesi tarafından belirlenir. Annenin ne yaptığı çok kritik değildir, daha çok enerji dolu varlığı ve sevgisi önemlidir.

Bebeğini emzirirken ilgisini kaybediyor ya da kızgın mı oluyor? Anne gerçekten sevgiyle orada olduğunda annenin kalbiyle sütü birbirinden farklı algılanmaz bebek tarafından. Anne yüreğindeki tüm sevgiyle orada değilse sütü de o kadar besleyici değildir. Bebek sütü almaya hakkının olmadığını hissedebilir, çünkü belki çok istekli bir şekilde verilmiyordur ya da sütle birlikte gelen etkileşimde istenmeyen bir şeyler hisseder bebek sezgisel anlamda.

Bu etkileşim iyiyse çok çok iyi hissettirir ve değilse korkunç hissettirir. Tabii ki bu hisler genellikle siyah beyaz olmaz ama bebekler dünyayı bizlerden çok daha büyük bir yoğunlukla algılarlar. Sezgileri en üst düzeydedir, çünkü sağ beyinleri aktiftir. 

İşte bu sıralanan psikololojik olgulardan dolayı koşulsuz sevgi doğru ve sağlıklı bir annelik modelinin olmaz olmazıdır. Anne bebeğiyle birlikte olduğunda düşüncelerini, sevgisini bu nedenlerden dolayı bebeğine yoğunlaştırmak durumundadır.

Anneler mükemmel olmak zorunda değildirler, olamazlar da. Mükemmellik eğer varsa, çocuğun algısıdır. Anne onun ihtiyacını yeterince iyi bir şekilde karşıladığında tam bir hayranlık hisseder. Bu iyidir,çünkü bir konuda tamamen birine bağlıysanız onun bu işi yapabileceğine inanmak istersiniz. Annenin bebeğin temel ihtiyaçlarını nasıl karşıladığı bebek için kendi önemini ve değerini hissetmesinde ve özgüven oluşumunda temel unsurdur.

Anne vermek konusunda yeteri kadar cömert mi ve hatta bundan keyif alıyor mu? Yoksa bebeğinin ihtiyaçlarını bir yük gibi mi algılıyor, “Beni rahatsız ediyorsun.” tavrıyla mı karşılıyor? Bebeğin bezini değiştirirken ya da kıyafetlerini giydirirken dokunuşu yumuşak ve sevgi dolu mu, yoksa sert ve kaba mı ? Belki de mekanik bir biçimde yapıyor bunları. Gözleri ne söylüyor? Yüzündeki ifade nasıl? Hareketleri ve seçimleri neyi anlatıyor? Bütün bunlar annenin bebekle iletişiminin birer parçasıdır ve bebekle olan ilişkisini şekillendirir. Hepsi birlikte bebeğin aldığı mesajları oluşturur.

Bu yazımızın devamını pek yakında sizlere sunacağımız  “Annenin Bebeğine Verdiği 10 Önemli “İyi Annelik” Mesajı ” isimli yazımızda takip edebilirsiniz .

Bu makale Jasmin Lee Cori’nin Var ‘olan Annenin Yok’luğu  Verilmeyen Sevginin Telafisi  kitabından derlenmiştir .