Tek Çocuğun Psikolojisi

Tek çocuklu ailelerin sayısı günümüzde giderek artmaktadır. Bunun sebepleri arasında, ailelerin maddi yetersizliklerden dolayı tek çocuk istemesi, sağlık koşullarının elverişsizliği sebebiyle tek çocuk olması, iki ya da daha fazla çocuğa aynı anda yeterince ilgi gösterilemeyeceği endişesiyle tek çocuk tercih edilmesi gösterilebilir.

Tek çocuk olmanın avantajları olduğu kadar dezavantajları da vardır. 

Mesela tek çocuklar, anne ve babalarının daima tek ilgi odağı olurlar. Ailenin neşe kaynağı olmanın yanı sıra tüm beklentileri de karşılamaları beklenir. Hata yapma lüksleri yoktur. Yanlış bir şey olduğunda tüm sorumluluk onlara aittir. Tek çocuklu ailelerin çoğunlukla çocuklarından beklentileri daha fazladır. Standartlar yüksek olduğu için çocuğun hata yapmasına tolerans gösterilmez. Bu yüzden en ufak bir hatada kendilerini yetersiz hissedebilirler. 

Tek çocuğun ev içinde oynayabileceği, tartışabileceği, iletişim kurabileceği bir yaşıtı olmadığından, bu gibi durumlarda çözüm üretmeyi öğrenemezler. Böylece kendilerini savunmada yeterli olamayabilirler. Bu yüzden ailelerin çocuklarını diğer çocuklarla bir araya getirmeleri önemlidir.

Tek çocuklar anne ve babalarının tüm ilgisini, sevgisini alırlar. Gelecekte de her zaman ilgi odağı olmayı ve sevilmeyi isterler. Ancak dışarıdaki hayatta bu her zaman mümkün olmayacağı için kendilerini yalnız hissedebilirler.

Küçük yaştan itibaren kendilerine ait odaları ve geniş yaşam alanları olacağından, ileride diğer insanlarla bir arada yaşamaları gerektiğinde -örneğin evlilik gibi- zorlanabilirler.

Tek çocuklar için paylaşmak da zor bir kavramdır. Küçükken hiçbir eşyasını ve hiç kimseyi paylaşmak zorunda kalmadıklarından, paylaşmak onlar için bir nevi kaybetmek olabilir.

Elbette tek çocuk olmanın avantajları da vardır. 

Tek çocuklar daha çok yetişkinlerle bir arada bulunduklarından, sorumluluklarının bilincinde ve olgun olurlar. Tek çocuklar erken olgunlaşır ve hatta aileleri çoğunlukla çocuklarının bu tavırlarından dolayı onların çocuk olduklarını unutur. Tek çocukların liderlik vasıfları yüksek olur ve çoğunlukla özgüvenleri yüksektir. Yalnız başlarına kalmaktan sıkıntı duymazlar, kendi başlarına bir şeyler yapabilmeyi bilirler. 

Tüm bu avantaj ve dezavantajlar elbette her çocuk için geçerli değildir. Belirleyici olan ailenin tutumudur. Tek çocuk yetiştirirken, çocuğu geleceğini en iyi şekilde hazırlamak için ebeveynlerin özen göstermesi gereken bazı noktalar vardır:

Ebeveynlerin, çocuklarının çocuk olduğunu unutmamaları gerekir. Evet, çocuğunuz çoğunlukla yetişkinlerle birlikte olduğu için çocuk gibi davranmayabilir ancak o hala bir çocuk. Çocuğunuza yaşından beklenmeyecek sorumluluklar yüklememelisiniz.

Tek çocuklara, paylaşmayı ve istediklerini istedikleri anda elde edememe ihtimalini öğretmek de önemlidir. Yani tek çocukların beklemeyi ve sabretmeyi öğrenmeleri gerekir.

Tek çocuğun diğer çocuklarla iletişim kurmayı, sosyalleşmeyi, krizlerle baş etmeyi öğrenebilmesi için 3 yaşından sonra kreşe gönderilmesi gerekir.

Çocuğa aşırı yüklenmek, tüm beklenti ve isteklerini karşılamasını beklemek oldukça yanlıştır. Çocuğunuzun hata yapma lüksü olduğunu unutmamalısınız. Çocuğunuzu tüm doğru ve yanlışlarıyla koşulsuz olarak sevdiğinizi ona hissettirmelisiniz.

Koruyucu tutumlarınıza dikkat etmelisiniz. Çocuğun tek başına yapabileceği işleri onun için yapmamalısınız.

İlk Yayın Tarihi: 28 Mart 2017 @ 23:52