Bebeklerde Beslenmenin Ruhsal İşlevi

Doğumdan itibaren beslenme, hayatımızı devam ettirebilmemiz için içgüdüsel olarak yaptığımız bir eylemdir. Bebekler bazı reflekslerle dünyaya gelirler. Bunlardan birisi de arama-emme refleksidir. Bebeğin yanaklarına dokunduğunuz zaman başını içgüdüsel olarak dokunduğunuz yöne doğru çevirir ve emme pozisyonunu alır.

Beslenme içgüdüsel bir eylem olmakla birlikte sadece fiziksel bir doyum değildir. Bebeğin annesi ile kurduğu ilk ilişki beslenmedir. Hem bebek hem de anne için beslenme ve bebeği besleme aynı zamanda ruhsal bir doyumdur. Anne ve bebeği arasındaki bağı kuvvetlendirir.

Bebek beslenirken annesinin kokusunu alır, bu onun rahatlamasını ve gevşemesini sağlar. Anne için de bebeğinin mutlu, huzurlu ve tok olması psikolojik olarak bir doyum olur.

Kimi zaman prematüre doğum gibi sorunlar sebebiyle anne bebeğini emziremeyebilir. Bu gibi durumlarda anne bebeğini biberonla beslediğinde de aynı duygusal paylaşım oluşturulabilir. Önemli olan annenin beslenme sırasında bebeğiyle fiziksel ve duygusal bağ kurmasıdır.

Bebekler dünyaya geldikleri zaman konuşamaz, duygularını ifade etmek için çok fazla seçenekleri yoktur. Bu yüzden ağlamak, gülmek gibi basit yollarla kendilerini anlatmaya çalışırlar. Beslenmek de aslında bir bebeğin duygularını ifade edebilir. Örneğin bebek annesini emmeyi reddedebilir, memesini ısırabilir ya da çok mutlu olduğunda iştahla, keyifle emebilir. Yani beslenirken aynı zamanda annesine duygularını ifade eder. Anne de bu üstü kapalı mesajları algılayabilir.

Beslenme aynı zamanda bebeğin gelecekteki alışkanlıklarını da etkiler. Yani anne bebeğinin ihtiyaçlarını anlayabiliyorsa, acıktığında bekletmeden besliyor, tok olduğunda emmesi için zorlamıyorsa, gelecekte bu bebek düzenli bir beslenme düzenine sahip olurken, bebeğin zorla beslenmeye çalışılması gelecekte de beslenme saatlerinin zor geçeceğinin habercisi olur. 

Aynı şekilde çocuklukta çeşitli sebeplerle aç kalmış, karnını doyurmakta zorluk yaşamış bir çocuk, gelecekte aşırı yeme ve obezite ihtimali ile karşı karşıya kalır. Çünkü bir sonraki öğünün ne zaman geleceğini bilemeyen bir çocuk, yemek bulduğu zaman yiyebileceği kadarını yemeye çalışır. Bu içgüdüsel olarak yaşamını devam ettirebilmek için yaptığı bir harekettir. Yetişkin olduğunda da aynı davranışı gösterme eğiliminde olur.

Duygusal boşluğunu yemek yiyerek doldurmaya çalışmak yalnızca yetişkinlerin yaptığı bir hareket değildir. Çocuklar da yaşadıkları ve üstesinde gelmekte zorluk yaşadıkları olayları yemek yiyerek bastırmaya çalışabilirler. 

İlk Yayın Tarihi: 13 Nisan 2017 @ 02:57