2 ve 4 Yaş Sendromları

Çocuğun 1.5 ile 3 yaş arası dönemindeki davranışlarına 2 yaş sendromu adı veriliyor. Ancak bu durumu sendrom olarak adlandırmak ne kadar doğru, tartışılır…

Annesi olmadan karnını bile doyuramayan bir bebeğin, yürümeyi öğrenmesi ile birlikte kendi kendini besleyebilmesi, ihtiyaç duymadan istediklerine uzanabilmesi gibi, ihtiyaçlarını kendi kendine yapabilmenin mutluluğu ile verdiği tepkileri sendrom olarak isimlendirmek çok da doğru sayılmaz.

Anne ve babaların görevi, bebeklerini korumak, hayata hazırlamak, her zaman yanlarında olarak koşulsuz sevgilerini onlara sunmaktır. Ancak tam da bebeğin büyümeye başlamasıyla, annesinin elini tutmadan yürümek istemesi, kendi kendini beslemek istemesi gibi davranışlarına sınırlandırma getirmeye çalışan, ebeveynlerine “Hayır!” demesi ve ebeveynlerinin ısrarı sonucu duygularını tam olarak ifade etmeyi öğrenememiş çocuğun; ağlamak, bağırmak gibi tepkilerle kendini ifade etmeye çalışması oldukça doğaldır. 

Ebeveynler düşecek, aç kalacak, üşüyecek gibi, aslında haklı sebeplerle bebeklerine farkında olmadan baskı kurabiliyorlar. Birey olma çabasındaki çocuk da, ebeveynlerine kendini ifade edebildiğince tepki veriyor. İşte 2 yaş sendromunu tam olarak bu şekilde açıklayabiliriz. 

Bu hassas dönemde dengeyi kurmak ebeveynlere kalıyor. Dengeyi kurmanın en temel kuralları ise, sabır ve empati! 

Öncelikle bu dönemin geçici ve normal bir dönem olduğunu bilmeli, çocuğun gelişiminde bir sorun olduğunu düşünmemelisiniz. Mümkün olduğunca çocukla inatlaşmadan, sabırla yaklaşmalı, uzlaşmacı olmalısınız. Kriz anında çocuğun dikkatini oyun ve oyuncaklarla başka bir yöne çekebilir, oynadığınız oyunlarla vermek istediğiniz mesajı çocuğunuza açıklayabilirsiniz. 

Çocuğunuzun büyüme, bireyleşme çabalarını göz ardı etmemelisiniz. Ona destek olmalı, kendi kendine yemesi, giyinmesi, yürümesi için yüreklendirmelisiniz. Çocukların, anne ve babaya bağımlı, içe kapanık ve özgüveni düşük bir birey haline gelmemesi için anne ve babasının desteğine ihtiyacı vardır.

4 yaş sendromu ise, 2 yaş sendromundan farklı olarak çocuğun dış dünya ile bağlantı kurmaya başladığı dönemdir. Bu dönemi de sendrom olarak adlandırmak çok doğru değildir. Zira çocuk bu defa da dış dünya ile bağlantı kurmayı, sosyalleşmeyi, arkadaş edinmeyi ve benzeri bir çok şeyi öğrenmeye çalışıyor ve zorlanması, sorunlar çıkması çok doğal. 

Çocuk 4 yaşına geldiğinde artık çevresinin iyice farkındadır. Dışarıda, televizyonda, bir çok yerde yeni şeyler öğrenir ve anlamadığı bir çok şey olur. Anne ve babasına sonu gelmez sorular sorar. Ayrıca cinsel kimliğini de yavaş yavaş keşfetmeye başlar. Karşı cins ile iletişime geçip oyunlar oynar. Bu yaşta da henüz hiçbir şeyi tam olarak anlayamamasına rağmen, benmerkezci tavırları nedeniyle her şeye hayır demeye devam eder.

Bu dönem da, 2 yaş sendromu gibi geçici bir dönemdir. Ailelere düşense her zaman olması gerektiği gibi sabır ve sevgi ile çocuklarına yol göstermektir. Bu dönemler elbette zordur, ebeveynler için yorucudur. Ancak çocuğun gelişiminin doğal bir parçası olduğu ve ebeveynlerin doğru yönlendirmeleri ile daha kolay atlatılabileceği unutulmamalıdır.

İlk Yayın Tarihi: 8 Şubat 2017 @ 21:55