İki Yaşındaki Özgürlük Savaşçısı Çocuğunuza Nasıl Destek Verebilirsiniz ?

İki yaşındaki ufaklığınızın tek hedefi vardır: “Ben yapacağım, kaşığı ver bana, ben yiyeceğim” veya “Hayır! Ayakkabımı kendim giyeceğim”. Ya da kendi ismi ile 3. tekil şahıs konuşur: “Zeynep uyumayacak.”  “Ahmet açacak.” gibi. Kabul edilmelidir ki aileler için oldukça yorucu zor olabilecek bir dönemdir 2 yaşındaki çocuğunuzun bağımsızlaşma ve benliğini bulma süreci. Ama bu süreç içinde çocuğunuz her gün yeni bir deneyim kazanarak çevresini anlama ve yorumlama becerisi kazanır. Bu kazanımları desteklemek de ebeveynlerin temel görevi olmalıdır.

Ahmet elinizi tutmadan yürüme sevdasındayken, Pınar salon büfe çekmecesindeki renkli peçeteleri inceleme merakı ile çekmeceye yetişip içindekileri yere boca edebilir. Bu arada tam bir tekniker olan Kaan video düğmelerinin “Hepsine basarsam acaba ne olur?” merakı içinde denemelerini yapar. Evet, tüm bu ufaklıklar bu yaptıklarını ebeveynlerini çıldırtmak için değil çok basit bir nedenle, sadece sebep sonuç ilişkisi kurabilmek için yaparlar. Bu arada bu dönem ille de 23-24. aylarda başlayacak gibi bir yanlış algılama olmamalı ebeveynlerin zihinlerinde. Çünkü yürümeye başlayan, etrafı keşfetmeye hazır olan bebeklerden 1,5 yaştan itibaren bu benlik arama ortalığı keşfetme süreci gündeme gelmiştir bile.

Pedagoglar doğuştan gelen öğrenme iştahının temeli olan sebep sonuç ilişkisi içinde öğrenme olgusunu, ebeveynlerin sürekli olumsuz tepkiler ile engellememeleri gerektiğinin altını çizmekteler. Ailede alarm zamanı denebilecek bu zaman sürecinde bebeğinizin beynindeki sinir hücrelerinin (nöronların) neredeyse günde 300 kadar bilgiyi zahmetsizce işleme becerisi vardır.

Özellikle de karşılaştıkları problemleri kendilerinin çözebilmeleri zihinsel gelişimlerine çok olumlu yansır. Örnekleyecek olursak koltuğa çıkmaya çabalayan ufaklığınızı “Aman düşer belki.” düşüncesiyle kucaklayıp koltuğa oturtmanız onun açısından öğrenme işlemini baltalayacak bir müdahaledir.

İlk Yayın Tarihi: 20 Haziran 2015 @ 20:38