Küçük Çocuklarda Davranışlar Bir Buz Dağı Gibidir

Küçüklerde davranışlar aynen bir buz dağı gibidir… Davranışın ana kütlesi yüzey altında kalmakta fakat buna karşın görünen eylemi oluşturan ana unsur olmaktadır. Davranış, insanın derinlerde kök salmış ihtiyaçlarından oluşan duygulardan tetiklenir. Bunlar “Şeker istiyorum” veya “Yeni bir oyuncağa ihtiyacım var”, “Daha fazla bilgisayar oyunu oynamak istiyorum” şeklindeki ihtiyaçlar değildir.

Temel insan ihtiyaçları kendi kendini idare edebilmek , güvende olmak, güven duymak, emniyet hissi, empati, anlayış, yeterli uyku ve beslenme, ait olma, kapsanma duygusu, yeterlilik, saygı ve sevgi olarak sıralanabilir.

Eğer çocuğun bu temel ihtiyaçları tatmin edilmişse kendini güvende, mutlu, öz güveni yüksek ve topluma uyumlu hisseder. Bu bağlamda davranışı “ iyi” görünür.

Eğer çocuğun ihtiyaçları tatmin edilmemişse o çocuk bu ihtiyaçlarını gidermeye uğraşırken sergilediği davranış “kabul edilemez” görünen bir biçim alır, zira kendini güvensiz,korkak, kızgın ve toplumdan kopuk hissetmektedir.

Doğal olarak bu süreç bilinçaltında çalışır.

Başka bir deyişle; çocuğun bilinçli olarak “Biliyor musunuz anneciğim, babacığım eve yeni kardeşim geldiğinde ben kendimi bu aileye yeterli ölçüde ait hissetmedim. O süreçte her ağzımı açtığımda dinlendiğimi ve bana saygı duyulduğunu da hissetmedim. İşte bu nedenle ben de bir süreliğine aksi olmaya ve hırçınlaşmaya yöneldim” gibi bir saptamada bulunmasına imkan yoktur.

Çocuğun ihtiyaçları geçerlidir, duyguları da öyle ama onların yönlendirilmesini doğru yapamadığından hareketleri saptırılmış, olumsuz davranış olarak dışa vurur.

Bizlerin, Ebeveyn olarak istenmeyen, kabul edilemez bir davranış sergileyen çocuğa bakışımızda şunu göz ardı etmememiz lazım: Görünen davranışın nedenleri % 90 oranında “yüzey altında”  ve ihtiyaç kaynaklıdır.

Çocuğun doğru davranış kalıplarını sergileyebilmesi için gerekli tüm temel ihtiyaçlarının giderilmiş olduğundan emin olmamız gerekmektedir.

İlk Yayın Tarihi: 9 Eylül 2014 @ 16:44