Çocuk Yetiştirirken Yaşanan Ebeveynlik Çelişkisi

Sokağa çıkıp elimizde bir mikrofon 0-5 yaş sürecinde çocuğu olan ebeveynler arsında bir anket yapmaya kalksak sanırım neredeyse tüm ebeveynler uslu bir çocuk isteyeceklerdir. Peki, 0-5 yaş sürecinde uslu çocuk olmanın tanımı nedir desek aynı ebeveynler söz dinleyen, verilen komutların dışına çıkmayan, istendiği zaman istendiği kadar yemek yiyen, uyuyan, istenen biçimde oyun oynayan çocuk usludur vs. şeklinde açıklamalarda bulunacaklar.

Uslu çocuk eşittir itaat eden çocuk kapsamında toplumun büyük bir kısmının çocuk yetiştirirken beklediği temel kazanım çocuğunun ebeveyn istek ve arzularının dışına çıkmaması olacaktır. Bu olgu ebeveyn bakış açısından haklı da görülebilir, sonuçta uyuması gereken zamanda uykum yok deyip daha oynamak isteyen bir ufaklıkla baş etmek oldukça yorucu olabilir ya da bir süper marketin ortasında illa ki istediği marka çikolatayı aldırtmaya çalışan bir bacaksız sinirleri keman teline çevirebilir.

2 yaş sendromu veya İngilizce’den tercümesiyle korkunç 2 yaş olarak anılan ve ebeveynler arasında şehir efsanesi haline gelmiş süreç aslına bakacak olursanız son derece doğal ve sağlıklı bir süreçtir, çünkü bebeğiniz kendi kişiliğini ortaya çıkarmayı, sizlerden bağımsız bir varlık olabilmeyi keşfetmektedir. Yukarıda belirttiğimiz ufak örneklerde de aslına bakacak olursanız çocuk kişiliğinin var olduğunu ebeveynlere göstermek durumundadır. Bu süreçte ona destek olup sürekli belli küçük karar demetleri oluşturarak kendi kararlarını vermesine destek olabilecekken onunla sürekli bir otorite savaşı vermenin her iki tarafı da daha yıpratıcı olacağını görmek gerekiyor.

Gelin bu yazıyı okuyan tüm ebeveynler aşağıda sorulan soruya çok net kendinize dürüst davranarak bir cevap verin istiyoruz.

Yetiştirmekte olduğunuz çocuğunuzun veya çocuklarınızın ileride özgüveni yüksek, kişiliği oturmuş, her denileni kabul etmeden önce araştıran özgün bir yetişkin haline gelmesini mi arzularsınız yoksa kendi kararlarını uygulamaktan çekinen kendinden güçlü birinin yönetimine girmeyi kolayca içine sindirebilen bir yetişkin olmasını mı istersiniz ?

Eminiz hemen hemen tüm ebeveynler bu sorumuza tabii ki ilk seçenekteki gibi özgüvenli ve özgün bir kişi olmasını isteriz diye yanıt vereceklerdir.

Günümüzde uzmanlar özgüvenin kişiyi hayatta başarıya ve mutluluğa götüren temel faktör olduğunun altını çizmekteler. Peki, insan yavrusu bu özgüveni hayatın ilk 5 yılında oluşturuyorsa ve ebeveyn olarak bizler özellikle bu 5 yılda çocuklarımızın bize itaatkar olmalarını, sorgulamadan otoriteye boyun eğici olmaları konusunda ısrarcı oluyorsak ve hayır senin değil benim dediğim olacak şekilde çocuklarımızla yerli yersiz sadece ebeveynlik otoritesi kuracağım diye onları sindirmeyi disipline etmekle eşdeğer görüyorsak sizce burada büyük bir çelişki içine girmiyor muyuz? Başları ezilmiş, karar verdirilmemiş bu çocuklardan ileriki yıllarda ne denli özgüveni yüksek verdiği kararların arkasında durabilen sağlam bir kişilik oluşmasını bekleyeceğiz? Aile içinde kendileri bir birey olarak saygı görmemiş ufaklıklar, büyüyüp okula gittiklerinde saygı olgusunu derhal okulda mı öğrenecekler dersiniz?

İlk Yayın Tarihi: 17 Ocak 2016 @ 19:02