Çocuk ve Büyükanne (0-12 Ay)

Çalışan anneler, çalışmaya döndükten sonra bebeğe kimin bakım vereceği ile ilgili doğum süreci başladığından itibaren düşünürler. Çocuklarına kimin bakım verdiği titizlikle incelenmesi gereken ve anneleri sıklıkla kaygılandıran bir konudur. Bu nedenle anneler, en yakınlarında olan ve sonsuz güven duydukları kişilere başvururlar: Büyükannelere.

Bu karar, annelerin güven sorununu çözerken başka bir takım çocuk gelişimi problemlerini beraberinde getirmektedir:

• Anne/baba da büyükannenin çocuğudur ve bu yüzden rol karmaşası yaşanabilir.
• Anne/baba annesine çocuk bakımı konusunda ikazlarda bulunmaya çekinebilir.
• Büyükanneler, çocuk yetiştirmek konusunda ne kadar bilgili de olsa, anne-babanın çocuk yetiştirme arzusuyla bu bilgiler örtüşmeyebilir.
• Anne-babanın hayır dediği şeye, büyükanneler rahatlıkla evet diyebilir. Bu da disiplinin çocukta gelişmesinde sıkıntı yaratabilir.
• Anne-babalar çocuklarının bağımsızlaşmasını isterken, bazen büyükanneler onların bebek kalması için kasıtlı olmayan şekilde davranabilirler. (Örn. Çocuğu kendi yiyebileceği halde beslemek, yürüyebilecği halde kucakta taşımak gibi)
• Anne-babanın gelişimle ilgili uyarı ya da önerilerine, büyükanne/büyükbabalar ”Sizi de biz yetiştirdik” gibi alıngan cümlelerle karşı çıkabilmektedirler.

Tüm bu anlaşmazlıklara rağmen, anne babanın kafası güven konusunda oldukça rahattır, çünkü annelerinin çocuk yetiştirmek konusundaki bilgilerine güvenmektedirler. Öte yandan bazı ebeveynler, çocuklarını kendi yöntemleri, kendi disiplinleri çerçevesinde büyümesini istiyor olabilirler. Zaman zaman şu örneklere rastlanılmakta… Anne çocuğunun 1 saat TV başında durmasını yeterli bulmakta, fakat büyükannesinin kendisine olan zaafını yönetmekte oldukça usta olan çocuk bunu 3 saate çıkarabilmektedir. Bu noktada, çatışmayı önleyecek şekilde bir iletişim kurmak önemlidir. Bunun için neler yapılabilir?

• Hamilelik sürecinde, çocuğa bakacak olanın büyükanne olduğu saptandıktan sonra, kararları birlikte vermek noktasında bir konuşma yapılmalıdır.
• Bakım verenin(bu durumda büyükanne) ve ebeveynlerin aynı dilden konuşmalarının, aynı şeylere hayır demelerinin, aynı kuralları koymalarının çocuğun gelişimi açısından önemi, büyükannelerle konuşulmalıdır.
• ”Sen bunu doğru yapamıyorsun anne”, ”Sen , kuralları doğru uygulayamıyorsun” gibi söylemlerden çok, daha birleştirici , ”Belki de ona hayır dersen, kural koyarsan seni daha az seveceğini düşünüyorsun” gibi büyükannelerin duygusunu ve kaygısını anlayabilecek cümlelerle konuşmak faydalı olacaktır.
• Çocuğun mutlu olmasının, aile içi iletişimin kalitesiyle bağlantılı olduğu konuşulmalıdır. Çocuğun bakımını sağlayan büyükannenin de aile içinde olduğu göz önünde tutulmalıdır. Bu nedenle, aradaki sorunları konuşabilmek çocuk için sorunlarını çözme noktasında bir örnek olacaktır.

İlk Yayın Tarihi: 9 Eylül 2013 @ 17:40