Anneye Güvenmek ya da Güvenmemek

Mükemmel anne yoktur

Sınavların en kritik, en civcivli olduğu dönemde danışan velilerimden biri aradı ve yıldırım gibi konuşmaya başladı.

“Aslı Hanım, sınavı nasıl geçecek acaba. Çok da hazırlandı. Soruları doğru okusa bari. Biliyorsunuz notlar çok önemli. Gece de az yedi. Sabah iyi kahvaltı etmesi lazım. Biraz daha soru çözseydi daha iyi olurdu gerçi ama. Ama ben dedim. Hangi notu alırsan al önemli değil dedim. Biz sana güveniyoruz, senden eminiz harika bir not alacaksın dedim. Sakin sakin yap dedim. Ay ne dersiniz, iyi geçecek mi yarınki sınavı?”

Sizce bu anne ertesi gün sınava girecek olan çocuğunu gerçekten sakinleştirebilmiş, ona güvendiklerini gösterebilmiş midir?

Biz insanlar konuşmadan da anlaşabilen varlıklarız aslında. Karşımızdakinin o an ne düşündüğünü, ne hissettiğini hareket tarzına, ses tonuna bakarak algılayabiliriz. Hele bebekler ve çocuklar bu konuda inanılmaz profesyonellerdir. Karşılarındakini kitap gibi okurlar. Ve söylenen söze değil, yoğun olarak algıladıkları bu sözlü olmayan iletişime göre hareket ederler.

Yukarıdaki örnekte, anne çocuğu rahatlatacağını varsaydığı cümleleri söylemiştir elbette. Ancak söylerken sesinden panik akmıştır, kendi heyecandan titremiştir. Çünkü anne söylediğinin aksine bu sınav notunun yüksek gelmesini çok önemsiyor ve çocuğuna güvenmiyor. Bunu hissedip algılayan çocuksa annesinden beklediği rahatlatmayı yaşayamıyor. Daha da kötüsü, annesinin söylediği ile hissettirdiği çeliştiği için her ilişkinin temeli olan samimiyet ve dürüstlük zarar görüyor.

Bildiğimiz üzere, anne ile çocuk arasındaki bağ güçlü ve süreklidir. Çocuk herkesten önce ve kesinlikle anne ile iletişimdedir ve karında olduğu 9 ay boyunca annenin her düşüncesini hisseder. Doğduktan sonra diğer insanlarla iletişmeye başlasa da büyük bir yoğunlukla anneyi izlemeye devam eder. Anne karnında var olan %100 dürüstlük ve güven hissi sözlü iletişimin devreye girmesiyle bozulmaya başlar. Annelerin çoğu ne yazık ki sözlerinin ve davranışlarının çocuk nezdinde daha geçerli olduğunu varsayar. Oysa çocuk annenin davranış şekline yansıyan enerjisine en basitinden sesindeki tınıya odaklıdır ve bu kontrol edilebilir değildir.

Anne olmak bir anda her noktada en doğru davranışı sergileyebilen mükemmel insana evrilmek demek değildir. Hata yapmak insan doğasının olmazsa olmazlarındandır. Dolayısıyla anneler de hata yapar, anneler panik yapar, anneler endişelenir, anneler de üzülür, kızar ve sevinir. Ve elbette ki mükemmel annelik diye bir şey yoktur. Önemli olan sağlıklı bir anne- çocuk bağı geliştirebilmek ve bunu devam ettirebilmektir.

Çocuğunuzla konuşun. İster 2 yaşında olsun ister 19. Ona aslında ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü anlatın. Sözlerinizle yaydığınız enerji ne kadar birbirine uyumluysa çocuğunuzla da o kadar sağlam bir bağ kuracağınızı unutmayın.

İlk Yayın Tarihi: 21 Temmuz 2015 @ 17:02