Annelerle Sohbet Yazı Dizisi: 2. Bölüm

Bu yazı Uzm. Psikolog Sezen Erem’in “Annelerle Sohbet” yazı dizisinin 2. bölümüdür.

Burada hemen sizlerden gelen bir soruya yer verebiliriz.

“21 aylık oğlum her konuda istediğini yaptırma konusunda çok inatçı. Her istediğini yapmama konusunda ben ne kadar net olursam olayım onun inadı karşısında ne yapacağımı bilemiyorum. Cam eşyalarla oynamak, küp şeker yemek, sürekli emmek, telefondan her an baby tv açtırmak gibi istekleri yapılmadığında öyle çıldırıyor gibi oluyor ki…Başka çocukları kandırmak ve dikkatini başka yönlere çevirmek mümkünken, benimkini kandırmak kolay olmuyor. Uzun uzun ağlıyor ve biz üzülüyoruz. Sanki isteklerine cevap vermiyor ve onu ağlatarak yıpratıyormuşum gibi hissediyorum. En doğru tepkiyi vermek ve hata yapmamak istiyorum, gelişimini engellemek de istemiyorum ama hayır denmesi gereken durumlarla nasıl baş edeceğimi bilemiyorum.”

Burada konu dışı bir noktaya parmak basmak ve bir parantez açmak istiyorum: Her anne çocuğu için en iyisini ister, en doğru tepkiyi vermek ve hata yapmamak ister ama böyle bir şey mümkün değildir, bunu üzülerek en başından belirteyim. Hiç hata yapmadan hiç ağlatmadan çocuk büyütmek imkansızdır, mükemmel anne yerine yeterince iyi anne olmayı kabullenmekle işe başlamalısınız diyorum ve parantezi kapatıyorum. Herşeyden önce bu konuda düşünen, araştıran ve soru soran anne zaten yeterince iyi annedir.

Cam eşyalarla oynamak, küp şeker yemek, sürekli Baby Tv benzeri çocuk programları izlemek elbette ki kabul edilebilir istekler değil, bunlara sınır koymanız çok güzel. Ancak belli ki bu sınırlar zaman zaman delinmiş, sizin ufaklık küp şekerin tadını, baby tvnin yerini öğrenmiş. Şimdi bu sınırları yeniden düzenlemek zorundasınız. Mesela cam eşyalarla oynaması hala yasak olduğu halde bazılarını yanında bir yetişkin varken bir süre incelemessine ve eline almasına izin vermek gibi. Küp şeker yerine daha az zararlı bir tatlı atıştırmalık önermek gibi düzenlemeler yapmalısınız. Ama yine de bu ağlamalar bıçakla kesilmiş gibi kesilmeyecektir. Bu noktada eğer dikkatini dağıtmak, başka yöne çekmek mümkün olmuyorsa önce derin bir nefes alıp sakinleşin ve ona duygusunu anladığınızı ama istediğini yapamayacağınızı anlayabileceği şekilde anlatın. Mesela “Baby Tv seyretmeyi çok seviyorsun ve yine seyretmek istiyorsun ama benim cep telefonumu kullanabileceğin zaman doldu, şimdi onu almak zorundayım çünkü daha fazlası sana zarar verebilir. İstersen yarın tekrar izleyebilirsin. Şimdi de oyuncaklarınla oynayabiliriz.” gibi bir cümle kurun. Ağlamaya devam edecektir. Bu noktadan sonra telefonu kaldırın ve bu konuda konuşmayı kesin biraz sakinleştiğinde tekrar dikkatini başka yöne çekmeyi deneyin ama asla ısrarcı olmayın.

Çocuğun yemek yemesi ve tuvalet eğitimi ile ilgili de birçok soru gelmiş. Ben çocuk psikoloğu değilim bu konuda bilmeden ahkam kesmek istemem ancak bunlarda da benim anlatmak istediğim nokta aynı onun da birey olduğunu gözardı etmekten kural ve sınır koymak, ve yaşamasını istemediğiniz duygularını, hayal kırıklıklarını da yok saymadan kabul edebilmek önemli sanırım. Yine vurma, fırlatma, kendine zarar verici davranışlar gibi davranışları belki görmezden gelme ve bunlar hakkında inatlaşmamak çok doğru. Ama bu çocuk ne hissediyor da bunları yapıyor sorusuna hem kendi içinizde hem de onunla birlikte yanıt arama önemli diye düşünüyorum.

Uzman Psikolog Sezen Erem’in “Annelerle Sohbet” yazı dizisi 3. ve son bölümüyle devam edecek.

İlk Yayın Tarihi: 29 Ocak 2016 @ 18:36